: : USRAH? : :

Salam ikhwah sekalian.

Ana menulis untuk menjawab persoalan tuntutan kita sebagai muslim untuk mencukupkan diri dengan ilmu fardhu ain. Sebelum tu marilah kita tgk maksud tarbiyyah. Tarbiyyah dari segi bahasa bermaksud pendidikan. Apa dimaksudkan dengan tarbiyyah dari segi pemahaman kita? Kita maksud sejarah sikit.

Cerita ni bermula denagn ...seorang pemuda bernama Hasan. Encik Hasan adalah anak kepada ibubapa yang alim dan faqih. Encik Hasan telah diajar sejak kecil tentang ilmu-ilmu asas Islam oleh ibunya dan juga ayahnya, seorang muhaddith(ulama' hadith) yang masyhur dikalangan masyarakat. Akibat dari didikan ibubapa beliau, maka terbentuklah satu peribadi muslim yang sensitif. Akibat dari ilmu beliau, Hasan menjadi peka terhadap masalah masyarakat dan memerhati betapa bezanya keadaan masyarakat muslim zaman beliau dengan hakikat sebenar sifat masyarakat yang diajar Islam. Lalu Encik Hasan pun mula bertindak. Diceritakan, beliau pernah tulis surat layang untuk tegur orang sebab takut nak tegur (nak tegur orang dewasa, ketika itu beliau masih sekolah). Dan beliau juga selalu berbincang2 dengan semua orang yang dijumpainya tentang cara nak islah masyarakat. Ada banyak lagi cerita menarik di zaman kecil Encik Hasan, orang lain boleh tambah kalau ingat.

Setelah beberapa tahun Encik Hasan berusaha (di samping meneruskan pelajarannya), beliau menemui jawapan kepada persoalan beliau. Penyelesaian kepada masalah Islam ialah 'Islamic reeducation' ataupun pendidikan semula masyarakat dengan asas-asas Islam, dalam kata lain ialah tarbiyyah. Bermula dari situ Encik Hasan mengajak rakan-rakannya untuk mendidik diri dan masyarakat dengan ASAS-ASAS Islam. Pengajaran dibuat berdasarkan cara yang diajar Rasul, iaitu dalam kumpulan-kumpulan kecil. Kumpulan ini dinamakan 'usrah' atau keluarga untuk memberi kafahaman kepada masyarakat yang tugas pendidikan ini sepatutnya berlaku dalam keluarga.

Cara pembelajaran juga mengikut cara rasul iaitu menggunakan quran dan hadith, ditambah dengan buku-buku yang ditulis oleh ulama' kontemporari untuk memudahkan pemahaman. Perkara utama yang diajar ialah tauhid, sesuai dengan ungkapan: "أول الدين معرفة الله" (Awal agama ialah mengenal Allah). Oleh sebab itu dalam 'usrah' membincangkan tentang sifat-sifat Allah, persitiwa hari qiamat, dan rukun-rukun iman yang lain. Cara pengajaran pula bukan secara point based, sesuai dengan bahasa quran yang banyak ungkapan dan sindiran, kerana inilah cara yang terbaik untuk meyakinkan manusia (Siapa yang lebih tahu dari Allah, kan?).

"Kalau dakwah pula kenapa?"

Dakwah tidak boleh dipisahkan dari tarbiyyah, kerana dakwah itu adalah ukuran keyakinan dan iman kita kepada satu-satu perkara. Perkara ini benar selagimana perkataan 'dakwah' itu tak disempitkan kepada perkara-perkara tertentu..

Contoh dakwah. ok ana nak bagi contoh yang real;

Contohnya, bila ada manusia suka satu filem, dia akan promote gila-gila filem tu. Post trailer dalam facebook, selalu sebut catcthphrase dalam filem tu dan macam-macam lagi, walaupun producer filem tu tak bayar satu sen pun pada dia. Kenapa? Sebab dia rasa filem tu best dan dia yakin akan ke'sedap'an filem tu. Dia juga nak orang lain rasa apa yang dia rasa.

Beberapa minggu lepas, ana di Kelantan membantu akh Safwan mengisi daurah:

Ana: Korang tau tak .............................? (isi dengan soalan)

Audience: Ce cite ce cite.

Ana: (pelik gila cara diorang ni cakap...)

Ana: Korang tau tak .............................? (isi dengan soalan kedua)

Audience: Ce cite ce cite.

Ana: (Macam ada something je cara diorang ni jawab...)

Masa rehat ana pun tanya seorang akh,

Ana: Asal diorang jawab 'cecite2' tu? pelik gila....

Akh A: Anta tak tgk cerita Hantu Mak Limah ke?

Ana: Filem? (Facepalm!)

Selepas beberapa hari ana baru perasan kawan-kawan ana selalu post petikan filem tu kat facebook. Sekarang baru ana faham kenapa ada kawan asyik cakap 'kita bako je'... (sigh)

Point kat sini, orang-orang ni dah tolong dakwah filem tu (Dakwah: mangajak/membuat manusia cenderung kepada). Tanpa paksa, tanpa arahan pun. Kenapa? Sebab cerita tu best la kot...

Apa kaitan dengan topik? Bila kita percaya dan yakin dengan Islam, kita akan sedar dan rasa sesuatu dalam hati kita. Kalau perasaan tu kuat, kita akan secara automatik dakwah kepada Islam. Jadi sama-sama kita kita periksa iman kita. Adakah iman kita cukup kuat, dan mana hasil kepada iman tu? Dan kalau iman kita tak kuat, apa usaha kita untuk menambahnya?

Ada orang buat program untuk tambah ilmu, ada orang buat untuk membuatkan ilmu tu diterjemah ke dalam iman. Majlis iman inilah yang kurang sekarang. Majlis inilah yang kita namakan usrah...

"Akhirnya, hanya taqwa mejadi ukuran"

الله أعلم بالصواب (Allah lebih tahu yang betul)

credit to Abdullah Azzam